We voelen het in onze kleine teentjes: week 17 wordt zon, zonniger, zonnigst.
Maar nu moeten we het nog even met regen, regen en nog veel meer regen doen.
We hadden een gevuld en vermoeiend weekje in de hut, rond de hut en een eindje van de hut.
Mare slaapt deze week niet in de hut want ze ruilde deze in voor nog minder comfort in de chirotent.
Hoe zag ons weekje eruit:
- Mare op chirokamp
- verjaardag Wiebe
- slapen in de tent met veel wind en regen
- dagje Bokrijk met overnachting in een basic maar heerlijke jeugdherberg
- bowlen
- dagje ziekenhuis
- genieten van alweer regen
Maandag was Wiebe jarig en hij koos voor een heerlijke rups-donut als ontbijt.
Direct na het ontbijt was het tijd voor Mare om op haar fiets te springen en al fietsend op kamp te vertrekken. Einddoel in 2 dagen is de kampplaats al fietsend bereiken in Geel.
Na enkele rustige dagen, waarbij Niene nog de tijd krijg om weer op te laden van haar kamp, vertrokken we woensdagochtend naar Bokrijk.
Jammer genoeg deden we er echt uren over door de vele files en ongelukken op de baan.
Maar de tijd gaat sneller voorbij als Niene opeens Camille hoort op de radio.
Op enkele plensbuien na was het weer nog aangenaam en door deze buien was het ook superrustig in Bokrijk. Dankzij de bolderkar waar Niene en Wiebe in konden, slaagden we er in om zo goed als heel het park rond te 'trekken'. En wat een heerlijke workshops konden Niene en Wiebe meedoen: Potten draaien, brood bakken, textiel verven, op gekke fietsen fietsen, mee met de huifkar,...
's Avonds bleven we vlakbij overnachten in een jeugdherberg.
en 's anderdaags gingen we op de terugweg nog even bowlen om onze fijne daagjes af te sluiten.
Vrijdag hadden we een dagje ziekenhuis op de planning. Een minder fijn dagje maar het hoort er jammer genoeg wel bij.
Ondanks cortisone-kuur had Niene nog heel wat ontstekingen in haar lijf(je). De nieuwste was in haar rechterpols van het bowlen.
Nog eens een mooi voorbeeld van hoe snel haar lichaam reageert op een inspanning. Maar zoals ze het zelf zegt: voor leuke dingen neem ik er de pijn wel even bij.
En ook al leert ze beetje bij beetje doseren, een kind blijft een kind en wie Niene kent weet dat ze in haar enthousiasme soms energie voor 10 heeft.
Gedurende de afgelopen jaren heeft Niene een schrik voor naalden opgedaan. En elke keer dag ze opnieuw een inspuiting of bloedafname heeft, wordt haar reactie/angst heviger. Vrijdag had ze weer een testje maar het zien van de naald was voor haar genoeg om boos te worden en niet meer mee te willen werken. En dat kunnen we haar eigenlijk totaal niet kwalijk nemen. Maar wat deden ze het daar super in het UZ Gent. Met een VR-bril, lokale verdoving op de arm en tonnen geduld verliep het testje uiteindelijk zeer vlot.
Gouden tip dus voor andere kinderen die geregeld met spuitjes te maken hebben!!!!
En wat we dit weekend deden???
Wentelteefjes eten, filmpje kijken, kamers opkuisen (zeg maar uitmesten) gezelschapspelletjes spelen, en om ter snelst als het weer begon te regenen roepen: 'Daar gaan we weer!!!!!!'
Op naar een nieuwe week met heel veel zon!
Vele groetjes
Niene, Wiebe, Robbe en Evy
Comentários